Kunstwerk Christoph Fink

Lied voor lift, Brucity / Midden-Noordwesten, 2023
Een variatie op sympathieke resonantie
Kunstenaar: Christoph Fink
1963, Gent, België. Woont en werkt in België.

Geluidslagen (soundscapes uit diverse werelddelen en instrumentale composities voor elektrische gitaar en percussie) gespreid in de tijd en ruimte door middel van aleatoire systemen, evoluerende kosmische ritmes (zon/maan) en signaalfuncties (civiele en religieuze tijdstippen): het idee van de wereld als orkest, het mondiale gebeuren als een lied. De lift wordt hier een instrument, een complexe klankkast waar de eigen geluiden en de op- en neergaande ritmes resoneren met het toegevoegde geluidsmateriaal.

Lied voor lift is een subtiele evenwichtsoefening tussen volume, het verhoopte timbre (de complexiteit van de klankkleur) en de beoogde diversiteit van de verzameling aan geluiden: non-spectaculair, brommend op de rand van de stilte.

Concept, orkestratie en editing: Christoph Fink, geluidsarchief: Christoph Fink & Joëlle Tuerlinckx, installatie: Johan Vandermaelen, programmatie: Christoph De Boeck, manoeuvres: Victor Pilar.

Gent, 1963. Hij woont en werkt in Brussel.

Multidisciplinair kunstenaar en muzikant-componist met een publiek oeuvre sinds 1987 (groeps- en solotentoonstellingen in internationale instellingen zoals de Tate, Kunstverein Salzburg, SMAK, Muhka, The Drawing Center en Dia Beacon, New York of in de biënnales van Saõ Paulo, Istanbul, Venetië en Manifesta in Frankfurt).

Zijn werk, onder de generieke titel 'Atlas der Bewegingen', richt zich op de relatie tussen de intensiteit van de individuele ervaring en de globale historische, geopolitieke context. Muzikaliteit, als filosofisch en praktisch instrument, speelt een grote rol. Naast het visuele werk resulteert dit in polyfone geluidswerken, composities, lezingen en performances (percussie, elektrische gitaar en viool, elektronica, live soundscape montage).

Sinds 1997 (en sinds 2015 in samenwerking met Valentijn Goethals) werkt hij nauw samen met Joëlle Tuerlinckx aan het geluid en de choreografie van enkele van haar tentoonstellingen en vooral aan het geheel van haar film-, performance- en theaterwerk.

Korte inleiding tot Atlas der Bewegingen

"Wat we weten is dat we iets waarnemen, maar niet meer dan dat" Heinz Von Foester

Na het avontuur van de Conceptuele kunst, van de Abstractie in Europa, van de Minimal art in Amerika, is dit waar ik mijn werk zou willen situeren, het is van daaruit dat het zichzelf definieert. Intens verbonden met het alledaagse neemt het een zeker plezier in het zich positioneren in de wereld, in het waarnemen en verkennen van de relaties tussen de dingen: het beschouwen, het ervaren van het landschap in de breedste zin van het woord.

Aanvankelijk was het idee van de "Atlas der Bewegingen" het archiveren van reismateriaal: audiovisuele opnames, "chronogeografische" notities (uiterst korte maar gedetailleerde aantekeningen) van passages door deze "verrassend dynamische stillevens". De verwerking van deze gegevens, voornamelijk lijsten met nota's en ruimtetijd indicaties, resulteerde in complexe experimentele presentatievormen, expansieve cartografische en geluidsconstructies (tekeningen, diagrammen, schilderijen, mobielen, soundscapes en instrumentale composities). Met andere woorden: mogelijke vertalingen van deze waarnemingen.

Deze directe ervaringen van het landschap, via bewerkingen, systemen en subjectieve methoden, integreren vervolgens een breder geheel van gegevens, actualiteiten, filosofische, geografische, historische en sociologische studies, confrontaties en samenwerkingsverbanden, andere vormen van poëtische expressie. De individuele ervaring wordt dus "geïnformeerd" door de collectieve context van de omgeving. En omgekeerd. Het werk vormt, naast het bewegen door het landschap en het maken van aantekeningen, een veel breder geheel van studies, gegroepeerd onder de generieke titel 'Atlas der Bewegingen'.

Vanuit muzikaal oogpunt kan de poëtische reikwijdte van het werk nog nauwkeuriger worden gelezen (het is vanwege de muzikale connotatie dat de term "bewegingen" bewust is gekozen). Naast de grafische vorm van het plastische werk, die lijkt op een muziekpartituur (gecodificeerde herschrijvingen van bewegingen in tijd en ruimte), is de centrale gedachte de wereld of de "werkelijkheid" op te vatten als een muzikale structuur in de breedste zin van het woord.

We keren dus terug naar een van de eerste stadia van deze onderneming van notities, observaties, transformaties en het poëtisch potentieel van de daarmee verbonden notatie van tijd en ruimte. Het verleden en de toekomst houden nooit op zich te verenigen in een hyperdynamisch heden in voortdurende beweging. Dit vormt het onwezenlijke en ontastbare van de "werkelijkheid". Dit is, naar mijn mening, wat men in de kunst probeert aan te raken en te ontrafelen.

Dit is ook waar dit werk zich bevindt: een bevraging en een verwondering over het mysterie van deze 'werkelijkheid', niets meer en niets minder.